Η διεθνής ημέρα των δικαιωμάτων της γυναίκας· η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας που ο εορτασμός της τοποθετείται κάθε χρόνο στις 8 Μάρτη. Για κάποιο λόγο αυτή η ημέρα συγχέεται με βραδινές εξόδους με φίλες, με δωράκια στον εαυτό μας ή από τους άντρες μας, με ατάκες –είμαι γυναίκα και μου αξίζει – μια γυναίκα όλα τα μπορεί,-θα βγαίνω θα πίνω και λόγο δε θα δίνω.
Μια ημέρα που αποφασίστηκε να τιμάται για να θυμόμαστε τους αγώνες που έκαναν γυναίκες-σύμβολα· απλές γυναίκες καθημερινές, που θέλησαν να βάλουν το λιθαράκι τους ώστε η καθεμιά από μάς να μπορεί να διεκδικεί τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα εκπαιδευτικά, τα εργασιακά της δικαιώματα. Γυναίκες που αγωνίστηκαν συσπειρωμένες και να ξεριζώσουν και να ανατρέψουν μια παγιωμένη κοινωνική στάση με αναχρονιστικές νομοθεσίες, που ήθελε τον άντρα να διατηρεί την πρωτοκαθεδρία του. Οι Απεργιακές κινητοποιήσεις από γυναικείες οργανώσεις και σωματεία ξεκίνησαν από την Αμερική (8 Μαρτίου 1857) και αργότερα στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ευρώπη όπου αποτέλεσαν το εγερτήριο κάλεσμα των αγώνων για την κατάργηση της ανισότητας μεταξύ των δύο φύλων. Σε αυτούς τους αγώνες οι γυναίκες ξυλοκοπήθηκαν, διαπομπεύτηκαν και φυλακίστηκαν. Για χρόνια η γυναίκα στην Ελλάδα (μετά την Τουρκοκρατία) αποτελούσε φτηνά εργατικά χέρια. Η εργασία εκτός σπιτιού γινόταν στα χωράφια, σε εργοστάσια (όπως κλωστικής) και συνήθως χωρίς μισθό. Αν και υπάρχει αναφορά απεργιακής κίνησης των γυναικών το 1892, η ανισότητα των δύο φύλων επικρατούσε. Οι γυναίκες περιορίζονταν στα «γυναικεία επαγγέλματα» ενώ δεν υπήρχε καν λόγος κοινωνικής και πολιτικής δράσης. Ύστερα από την παρουσία του Φεμινιστικού κινήματος στην Ευρώπη που διαπραγματευόταν ζητήματα ελευθερίας της μόρφωσης, εργασιακής μίσθωσης και το δικαίωμα ψήφου, σιγά σιγά προχώρησε η ιδέα και στην Ελλάδα με την παρουσία γυναικείων συλλόγων και εφημερίδων. Δεν έχουν ακόμα συμπληρωθεί εκατό χρόνια από το δικαίωμα του εκλέγειν που πρώτη φορά νομιμοποιήθηκε το 1934 σε δημοτικές εκλογές για γυναίκες εγγράμματες (με απολυτήριο δημοτικού τουλάχιστον) άνω των 30. Ένα τραγελαφικό γεγονός καθώς μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών ήταν αναλφάβητο. Ενώ το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι δόθηκε σχεδόν 20 χρόνια μετά (1956).
Δυστυχώς δικαιώματα που πανηγυρικά έχουν νομοθετηθεί σε κάποιες χώρες αποτελούν ουτοπικά όνειρα και διεκδικήσεις και δεν αγγίζουν την τραγική πραγματικότητα που βιώνουν πολλές γυναίκες. Οφείλεται στην απροθυμία του κράτους να θεσπίσει νόμους για την ασφάλεια των γυναικών; Στις οπισθοδρομικές ανδροκρατούμενες κοινωνίες; Στα συγκεκριμένα πολιτικά καθεστώτα; Στην κατώτερη θέση της γυναίκας από θρησκευτικής πλευράς που υποστηρίζεται κυρίως ακόμα στις μουσουλμανικές φυλές; Ίσως τα αίτια να είναι όλα αυτά. Σομαλία, Ινδία, Πακιστάν, Αφγανιστάν όπου εκλείπουν στοιχειώδη δικαιώματα. Φαινόμενα αναλφαβητισμού, ενδοοικογενειακής βίας, γάμοι με ανήλικες νύφες, εμπορευματοποίηση και εκπόρνευση γυναικών, η μπούργκα-σύμβολο καταπίεσης, περιορισμός ιατρικής περίθαλψης και πολλά ακόμα που αποτελούν ανθρώπινα δικαιώματα ανεξαρτήτως φύλου.
Ωστόσο φαινόμενα εκμετάλλευσης και βίας κατά των γυναικών δεν έχουν εξαλειφθεί και στις δυτικές χώρες, ας μην ξεχνάμε πως μόλις πρόσφατα στο Χόλυγουντ ξέσπασε το σκάνδαλο σεξουαλικής εκμετάλλευσης ηθοποιών από διάσημο παραγωγό ταινιών (Harvey Weinstein). Επίσης κυκλώματα πορνείας και ενδοοικογενειακής βίας ανακαλύπτονται συνεχώς και σοκάρουν την επικαιρότητα.
Διάφορες οργανώσεις, μη θεωρώντας τίποτα κατεκτημένο συνεχίζουν σε κλίμα μαχητικό να υπερασπίζονται τα δικαιώματα των γυναικών, να συζητούν προβλήματα και να προωθούν διεκδικήσεις ισότητας. Οφείλουμε λοιπόν να θυμόμαστε την ημέρα αντιμετωπίζοντας τη σαν σημείο αναφοράς σε εκείνες τις απλές γυναίκες – της γυναίκες της διπλανής πόρτας- που υπερπήδησαν το ρόλο που τους είχε δώσει η κοινωνία και έφτιαξαν την δική τους ιστορία.
Η κάθε φωνή μετράει!
Lina's Cosmos 