Αντιμετωπίζοντας την απώλεια…

Πως μπορείς να αντιμετωπίσεις την απώλεια ενός κατοικίδιου;

Πρώτη Ιουλίου «χάσαμε» τον σκύλο μας. Δεκαεπτά χρόνια η Κλειώ ήταν το πιο όμορφο πλάσμα του σπιτιού. Η καλύτερη φίλη. Πιστή, τρυφερή, έξυπνη και παιχνιδιάρα. Σύντροφος για το διάβασμα, για τον καφέ για τη βόλτα για τα πάντα. Πώς υπήρχε τόσο μεγάλη καρδιά σε ένα τόσο μικρό ανάστημα; Αναμφίβολα ο χαρακτήρας και το πείσμα της είχαν μια ιδιαιτερότητα απερίγραπτη. Αν ήθελα να μιλήσω για όλα της τα χαρίσματα θα αδικούσα, τη δική μας πραγματικότητα όπως την ζήσαμε και όπως θα την κουβαλάμε πάντα μαζί μας. Η απουσία της είναι επώδυνη και συνειδητοποίησα πως όταν χάνεις ένα κατοικίδιο έχεις κάθε δικαίωμα να πενθήσεις, αλλά και να θες να μιλάς για αυτό.

Οτιδήποτε σου ηρεμεί τη ψυχή είναι αποδεκτό. Από το να τυπώσεις φωτογραφίες και να κάνεις ένα υπέροχο κολάζ, μέχρι να δωρίσεις τα παιχνίδια του σε κάποιο άλλο ζωάκι που θα τα χει ανάγκη. Το να μοιράζεσαι αναμνήσεις είναι αυτό που βοήθησε περισσότερο. Στην αρχή πονάει πολύ, ύστερα όμως μπορείς να μιλάς για εκείνο χωρίς να δακρύζεις. Ίσως φτάσεις σε σημεία να χαμογελάς.

Να θυμάσαι: μην αγχώνεσαι αν αναφέρεις το όνομα του στην καθημερινότητα. Μη ξεχνάς πόσες φορές την ημέρα το έλεγες. Εγώ ακόμα το λέω όμως πλέον έχει γίνει διαφορετικό.. Η κλειώ ας πούμε όση ώρα γράφω θα ήταν ξαπλωμένη πάνω μου, ίσως ροχάλιζε κιόλας, Οι αναμνήσεις είναι αυτές που κρατάνε ζωντανά τα αγαπημένα μας πρόσωπα και κάνουν τη σκληρή πραγματικότητα της απώλειας τους λιγότερο οδυνηρή (όσο γίνεται). Το ζωάκι δεν αντικαθίσταται οπότε αν αποφασίσεις να υιοθετήσεις κάτι ύστερα από μια απώλεια να θυμάσαι πως δεν θα είναι σαν το προηγούμενο, οι ψευδαισθήσεις και οι απαιτήσεις θα σε πληγώσουν πιο πολύ. Αν θες απαραίτητα να σώσεις μια ψυχούλα από τις χιλιάδες που υποφέρουν αλλα και να δώσεις την αγάπη που σου στέρησε ένας αποχωρισμός, υιοθέτησε κάτι που δεν θα του μοιάζει με τίποτα. Αν είχες γάτα πάρε σκύλο και το αντίθετο. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και άσε να σε βρει η στιγμή. Και όλα αυτά για τους ενήλικους φίλους, τι γίνεται όμως με τα παιδιά;

Η αίσθηση της απώλειας δημιουργεί φόβο στα παιδιά και καθώς επιβάλλεται στους γονείς να βοηθήσουν στην κατανόηση του κάνει τη διαδικασία της διαχείρισης ακόμα πιο δύσκολη. Βιβλία που μπορούν να βοηθήσουν!

Dog heaven και Cat heaven από τη Cynthia Rylant με ακρυλικές ζωγραφιές και έναν ουρανό γεμάτο από τα αγαπημένα μας ζωάκια. -Κάπως έτσι θα ήταν ο δικός μου παράδεισος.

The Rainbow Bridge .. a Dog’s Story από τη judith kristen. Το βιβλίο μιλάει για ένα τσοπανόσκυλο που έζησε μια όμορφη ζωή και ακόμα μετα το θάνατο του συνεχίζει και δίνει στοργή στους ανθρώπους που έχασαν τα κατοικίδια τους..

Άλλες ιδέες θα βρεις :https://www.fairydogheaven.com/blog/2018/6/17/5-childrens-books-for-coping-with-the-loss-of-a-dog

Υ.Γ. Ο φόβος της απώλειας μην σταθεί εμπόδιο στο να προχωρήσετε στην υιοθεσία ενός κατοικίδιου.. Η Κλειώ θα χαιρόταν οι φίλοι της να βρουν ένα σπιτάκι και να έχουν μια όμορφη ζωή και είμαι σίγουρη πως θα τους περιμένει με μια θέση στον παράδεισο.

Με στόχο να ανανεώνουμε πιο συχνά τα ραντεβού μας, σας χαιρετώ.

Προς το παρόν «καλώς ήρθες Οκτώβρη»