Περίεργο αυτό το καλοκαίρι…
Αναμνήσεις παιδικές, ανήσυχες που έρχονται και φεύγουν σαν τα κύματα συνέδεσαν όλα μου τα καλοκαίρια. Δυσανάλογα πολλές, σαν να απορρόφησαν δύναμη και έγιναν μια τεράστια στήλη άλατος από χοντρούς κόκκους αλάτι. Πότε χάριζαν γεύση στις ονειροπολήσεις μου και λειτουργούσαν καλύτερα από την πραγματικότητα, άλλοτε έκαναν λυσσασμένη τη φαντασία μου. Μέσα σε μια περίεργη αίσθηση πληρότητας στην αιχμαλωσία της ύπνωσης, μπήκαμε μαζί στη θάλασσα. Οι κόκκοι των αναμνήσεων άρχισαν να σπάνε και να κολυμπούν ηδονικα και γαλήνια..
Μέχρι του χρόνου..
Lina's Cosmos 