Η Εβραία νύφη

Ένα μυθιστόρημα που στήνεται πολύ έξυπνα πάνω στις σελίδες της ιστορίας του Αντισημιτισμού και του Ολοκαυτώματος, με κρυφά κεφάλαια ψυχανάλυσης.

Βασικός ήρωας ο αφηγητής, ένας μεσήλικας άνδρας που αναζητά στις αναμνήσεις του μα και στις διηγήσεις τρίτων το πραγματικό πρόσωπο του πατέρα του, εκεί κάπου ανάμεσα στο ανεκδήλωτο πένθος του συναντά την Νίκη. Μια γυναίκα που το λιπόσαρκο σώμα της στα όρια της εξάχνωσης μοιάζει να πενθεί πατρικά κρίματα.

Δύο ήρωες: με κοινό γνώμονα την αναζήτησης της ρίζας των δεινών τους και της αλλοιωμένης ζωής τους στο πρόσωπο του πατέρα τους. Τα τρίτα πρόσωπα που αναδύονται στα κεφάλαια που παρεμβάλλονται ανάμεσα στις βασικές αφηγήσεις εξυπηρετούν τον αναγνώστη να συνδέσει τα κομμάτια του πάζλ και το ψυχολογικό προφίλ της αμφιβολίας που κυριαρχεί σαν συναίσθημα. Αμφιβολία: βασικό ψυχοσωματικό αίτιο της ανορεκτικής εικόνας της Νίκης, καθώς παλεύει ακόμα να αιτιολογήσει τις πράξεις του φασίστα πατέρα της δίνοντας ελαφρυντικά στην ψυχοπαθολογική συμπεριφορά του. Από την άλλη το ίδιο αίσθημα της αμφιβολίας διακατέχει τον αφηγητή μας για τον πατέρα του αν και λειαίνεται από τις διάφορες διηγήσεις, όπως του θείου του ή του συνεταίρου του, αυτό δεν φτάνει ωστόσο ώστε να σχηματίσει εικόνα της προσωπικότητας του(του πατέρα του). Μια εικόνα διαστρεβλωμένη· σε παιδικές αναμνήσεις που άφησαν αισθήματα πόνου και τον σημάδεψαν.

Το ζευγάρι των βασικών ηρώων του τώρα, χαρτογραφείτε κάτω από το πέπλο των διωγμών των Εβραίων: μέσα από την προσωπική μνήμη του ψυχίατρου της Νίκης που ανακαλεί την ζωή του στη Θεσσαλονίκη αναφέροντας το κίνημα του αντισημιτισμού. Η ιστορία του τερατώδους ολοκαυτώματος δίνεται από την πλευρά της Ελβίρας: μιας Εβραίας που γλίτωσε από το θάλαμο αερίων. Η Γερμανία την εποχή που μεσουρανούσε ο Χίτλερ από τα μάτια του αθλίατρου της Νίκης. Μόνο οι ατιμωρησίες των συνεργατών των Γερμανών όπως του πατέρα της Νίκης που επωφελήθηκε της κατοχής και πλούτισε, μα και οι αναφορές από το τελευταίο χνώτιασμα του εμφυλίου αγγίζουν το ζευγάρι των ηρώων και την εποχή των πατεράδων του. Εν τέλει όλες αυτές οι αφηγήσεις των τρίτων προσώπων σε πρώτο πρόσωπο εξυπηρετούν τον αφηγητή στο να οπλιστεί με πληροφοριακά δεδομένα που θα τον δρομολογήσουν στο να αντιληφθεί του τι συμβαίνει στη ζωή του μα και στης Νίκης. Στην ουσία αναφέροντας την ιστορία μοιάζουν οι ήρωες να αποδεσμεύονται από εκείνη ανακαλύπτοντας τα αίτια της πραγματικής τους δίνης.

Είναι δυνατόν να διατηρηθεί η δυαδικότητα του σώματος με του πνεύματος όταν αναζητάς τις ρίζες του «προβλήματος»;

Αυτό θα φανεί στο μοιραίο τέλος: με την «Εβραία νύφη της Νίκης» που δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα της νύφης του Ρέμπραντ, να δίνει το στίγμα ίσως που θέλει να εκφράσει ο συγγραφέας.

Καθαρά αποτελεί ένα από τα πιο αξιόλογα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό. Ο Κύριος Δαββέτας ανιχνεύει με τα «ψυχιατρικά του όπλα» χαρακτήρες μέσα στο πλήθος, αληθινούς, τους δίνει φωνή μέσα από ένα εξαιρετικά καλογραμμένο μυθιστόρημα με συνεχή ένταση.