“Μια πόρτα” σε αναμονή…
Μια πόρτα σε αναμονή·
Περιμένει να βαφτεί, ξεθωριασμένη και χλωμή,
χτυπημένη με φωνές, αντιρρήσεις που τη στοίχειωσαν
σημάδια που έμειναν αστοκάριστα για χρόνια,
φανερά βαθουλώματα από το πέρασμα του αγέρα και
μια καρτερική υπομονή που το πέρασμα σου θα λύτρωνε.
Εσύ κρατάς τις αποστάσεις από τις μπογιές
ξεχνώντας το αρχικό σου σχέδιο,
άλλωστε τα πλάνα σου πια άλλαξαν
δεν έχεις τι να πεις και φοβάσαι
πως τα χρώματα σου χάλασαν.
Μεγάλη η αναμονή…
Ποιος άραγέ προσμένει πιο πολύ;
η πόρτα; Η εσύ;
Εκείνη σου δείχνει τα σημάδια της·
βαριές ουλές που δεν μπορεί να κρύψει.
Εσύ πάλι μπορείς να κρύβεσαι·
καμουφλάροντας τις χρόνιες χαρακιές,
φορώντας χρώμα και πινελιάζοντας το πρόσωπο.
Ματαιοπονείς τα χρόνια που έχασες
και νομίζεις πως τρέχεις να κερδίσεις
μα δεν τη βάφεις.
Εκείνη όμως σε αναμονή·
Αναμονή για τον οίκτο σου, το πέρασμα σου.
Τα πινέλα είναι δίπλα σου.
Ξεκίνησε και ό,τι βγει.
Δεν υπάρχει άλλη αναμονή.
Ούτε για την κουρασμένη ηττημένη ψυχή σου,
ούτε για την δύσμοιρη πόρτα.
Τώρα ξέρεις τι πρέπει να γίνει·
Βρες την δύναμη, έμαθες πια.
Άφησε ελεύθερη την φαντασία σου να
ζωγραφίσει, θα βρει τον τρόπο.
Ίσως να άξιζε η αναμονή…
Λ.Κ.
Σε κάθε φίλο που θα το διαβάσει…
Αν μπορούσα να σου δώσω κάτι θα ήταν ηρεμία στον πυρήνα της ζωής σου που θα παρέμενε αδιατάραχτη και σίγουρη ό,τι κι αν συνέβαινε.
PAM BROWN
Lina's Cosmos 