Letters to a friend!

Αγαπημένη μου, Αγαπημένε μου

Λατρεύω τις φιλικές συναντήσεις στα σπίτια. Μαζευόμαστε όλοι τρώμε, λέμε τα προβλήματα μας, αν συνοδεύεται με λίγο ποτάκι στο τέλος φτάνεις στην ψυχοθεραπεία. Mέσα από ατέρμονες συζητήσεις που στην πορεία χάνουν τον ειρμό τους, καταντάς να φιλοσοφείς τη ζωή. Όσο πιο πολυπρόσωπη είναι η παρέα· τόσο οι γνώμες που ακούγονται διαφέρουν και σε κάνουν να σκέφτεσαι την οπτική του καθενός. Αυτό και αν είναι ωραίο. Συνήθως όλοι μας μιλάμε από τα βιώματα τα δικά μας, γνωστών μας, φίλων μας. Μαθαίνεις πολλά και εκτιμάς διαφορετικά κάποιον μέσα από αυτές τις συζητήσεις.

Αποφάσισα λοιπόν να εντρυφήσω σε μια νέα στήλη που θα αφορά ψυχολογικά αναπάντητα ερωτήματα. Κάπου κάπου, αν νομίζω ότι αξίζει κάτι να ειπωθεί, πάντα με αφορμή True stories που συμβαίνουν ανάμεσα μας να κοινωνικο-φιλοσοφούμε. Γιατί τι θα ήταν η ζωή δίχως τα ψυχολογικά μας και τα βάρη που κουβαλά ο καθένας μας; είτε σοβαρά  είτε όχι. Και ξεκινώ με αφορμή λοιπόν το πρόβλημα μιας φίλης. Με το ερώτημα που ταλανίζει στους αιώνες και δεν είναι άλλο από  «τα ερωτικά». Ω ναι! θέμα γραμμένο με αίμα, δάκρυα και καψουροτράγουδα (ακόμα και αν είσαι του έντεχνου) με αναπάντητες κλήσεις μέσα στη νύχτα, μηνύματα χωρίς τέλος, ερωτικές εξομολογήσεις, ερωτικά αδιέξοδα, άδοξα τέλη, ξαφνικοί χωρισμοί, γάμοι που διαλύθηκαν, μοιχείες που όταν φανερώθηκαν πήραν τους όρκους αφοσίωσης πίσω, αδιάφοροι εραστές, έρωτες που πλήγωσες και σε πλήγωσαν. Το ερώτημα όμως που αιωρείται είναι μέχρι πότε πρέπει να σταματήσεις να συζητάς για κάποιον που πέρασε και χάθηκε από τη ζωή σου; Δηλαδή υπάρχει κάποιο ορόσημο, κάποιο σημείο τέλματος, κάποια χρονική στιγμή που θα πρέπει να σταματήσεις ακόμα και να αναφέρεις το όνομα εκείνου ή εκείνης; Είναι ανάλογο του χρόνου δυσκολίας της σχέσης ή του τι πέρασες ή πόσα χρόνια σου έφαγε να το ξεπεράσεις; Και πως ίσως θα έπρεπε να φερθείς σε κάποιον ύστερα από αυτό.

• Το να αναφέρεσαι σε ανθρώπους που σε πλήγωσαν, φέρθηκαν άσχημα τους δίνεις αξία ακόμα και το να μοιράζεσαι την ιστορία ως παραδειγματισμό. Αυτό ισχύει και για φίλους που σε πλήγωσαν αλλά ας πούμε ότι το να πεις την ιστορία από απόσταση (χωρίς συναισθηματική φόρτιση) ίσως βοηθήσεις κάποιον άλλον. Αν σε κάθε πρόταση βάζεις με τον τάδε κάναμε αυτό, μας άρεσε εκείνο ή ήταν έτσι, δε θα σε βοηθήσει. Εννοείται δε διαγράφεις αναμνήσεις και ίσως κάποια στιγμή τα θυμάσαι απλά και χαμογελάς. Μέχρι να φτάσει εκείνη η στιγμή όμως, ξεκίνα με το να αναφέρεις το δικό σου όνομα. Είναι λίγο αστείο αλλά θα σε βοηθήσει.
• Κράτα τις αποστάσεις σου! Γενικά αν κάποιος σε πλήγωσε μία φορά, λογικά θα το ξανακάνει. Τι θες; αλάτι στην πληγή που πάει να κλείσει; Ειδικά αν το γεγονός είναι πρόσφατο το να αποφεύγεις, δεν σημαίνει πως αισθάνεσαι χάλια και κλαις νυχθημερόν απλά βαριέσαι να ασχοληθείς (αυτό ισχύει και για κάποιους που νομίζουν ότι το να αποφεύγεις σημαίνει πως καίγεσαι γι΄αυτούς). Θες να βρεις τον εαυτό σου και τα επόμενα βήματα που θα κάνεις. Το να σαι κάθε μέρα στα στέκια τα παλιά, Ε! πας γυρεύοντας.
• Δικαιοσύνη χωρισμού! Με το να συζητάς με τους άλλους, δε βρίσκεις δικαιοσύνη. Το να σου πει η φίλη. «Καλά του έκανες και τον χώρισες» θα σου δώσει λίγες ώρες, άντε μέρες ηρεμίας. Μετά θα αναζητήσεις την επόμενη φίλη να σου επιβεβαιώσει τη γνώμη της προηγούμενης. «Φαύλος κύκλος».
• Μη διαιωνίζεις τη θλίψη σου! Ό,τι μας πικραίνει και μας στενοχωρεί η μόνη λύση είναι να μη το διατηρούμε στη ζωή μας. Δεν είπα απευθείας, χωρίς καμία προσπάθεια αλλά το να κάθεσαι να στεναχωριέσαι αν θα αλλάξει ο άλλος ή να χρειάζεσαι τον φίλο να σου πει τι να πράξεις είναι πολύ λάθος. Περνά ο καιρός, τα πράγματα δεν ξεκαθαρίζουν και στενοχωρείς και εσένα αλλά και τον περίγυρο σου που σε βλέπουν χάλια.
• Άλλαξε τρόπο ζωής. Αν μέχρι τώρα κάνατε σερφ επειδή του άρεσε, ή γιόγκα επειδή της άρεσε, κάνε κάτι άλλο. Βρες άλλα χόμπι να σε εκφράζουν, άλλαξε τα στέκια σου γνώρισε άλλο κόσμο.
• Η συγγνώμη! Αν νιώθεις πως έχει ωριμάσει μέσα σου ή θες να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία να το κάνεις. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ακούμε τη φίλη ή τον φίλο που θα σου διηγηθεί μια ανάλογη ιστορία. Την ξέρεις την ιστορία, εσύ την έζησες και αν η καρδιά λέει «δώσε μου μια ευκαιρία ακόμα» να το κάνεις. Πρώτα να παίρνεις αποστάσεις, να σκέφτεσαι και μετά να πράττεις. Και να έχεις στο μυαλό σου πως ίσως θα πληγωθείς ξανά, ίσως πάλι όχι.

Υ.Γ Οι Φίλοι είναι εδώ να στηρίξουν ό,τι απόφαση και να πάρεις χωρίς να κρίνουν αν είναι λάθος ή σωστό!

Just some thoughts about love and friendship -numero 1