Fairy Dust

  Έρευνες δείχνουν πως παιδικές θεατρικές παραστάσεις έχουν αντίκτυπο στο υποσυνείδητο, βοηθούν την έκφραση και αποτελούν μια μορφή ψυχαγωγίας που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την παιδική ψυχοσύνθεση. Έτσι λοιπόν όταν ήμουν μικρή ήθελα να ζήσω με τον Πίτερ παν! Τι εννοώ;! Θέλετε να μου πείτε πως δεν είχατε επηρεαστεί εσείς από τίποτα όταν ήσασταν μικροί; Και όμως… ίσως να φταίει που ήταν η πρώτη θεατρική παράσταση που είχα δει. Μου έχουν αποτυπωθεί τόσο στο μυαλό τα σκηνικά και η αίσθηση που είχα καθ΄ όλη τη διάρκεια αλλά και φεύγοντας, σαν να ξυπνάς από όνειρο και θυμάσαι όλες τις λεπτομέρειες. Ήταν μαγευτικό. Μια θεατρική σκηνή που ένιωθες πως μπορούσες να αγγίζεις τους ηθοποιούς, να φτιάχνεις τους διαλόγους, να παίζεις μαζί τους αλλά ταυτόχρονα να εξακολουθείς να είσαι θεατής στην παράσταση… Ύστερα ήθελα να υποδύομαι τη χιονάτη· με θυμάμαι στο κάθε μήλο που έπεφτε στα χέρια μου (κόκκινο μήλο όμως όχι τα πράσινα) η πρώτη δαγκωνιά να με έβρισκε κάτω λες και με δηλητηρίαζε η κακιά μητριά. (true story). Ο πρίγκιπας τότε δεν ερχόταν, άντε να γέλαγε ο αδερφός μου και να με κορόιδευε (παιδικές αναμνήσεις). Έτσι λοιπόν ο Πίτερ Παν κατά καιρούς έπαιζε με τη χιονάτη, ήθελε να ντύνεται ως κακιά μάγισσα (τελικά δεν ντύθηκε ποτέ), η μαμά της ήθελε να ναι πριγκίπισσα (κάτι θα ήξερε), της άρεσαν τα παπούτσια και το σκυλί της Ντόροθι, τραγουδούσε με την Ποκαχόντας (βασικά τραγουδούσε με όλα), συμπαθούσε το τέρας από την Πεντάμορφη, κολυμπούσε με τα ψαράκια σαν την Άριελ, είχε συγκινηθεί με τον Βασιλιά των λιονταριών και πάρα πολλά ακόμα.

Βιβλία, παραστάσεις με παραμύθια-ιστορίες, tales and other stuff, που σε διασκέδαζαν και σε ψυχαγωγούσαν! Αυτό που σε ένοιαζε βέβαια τότε – είναι που διατηρούσες την όρεξη σου για παιχνίδι· όσα διάβαζες, άκουγες ή έβλεπες ενεργοποιούσαν μια νοητική αναπαράσταση και ρεαλιστική πολλές φορές (βλέπε χιονάτη) κάτω απο το μανδύα της παιδικής αθωότητας. Κάποια περνούσαν το μήνυμα τους (π.χ. μύθοι του Αισώπου) που έδινε αξία στη διαπαιδαγώγιση σου, που ίσως το κατάλαβες αρκετά αργότερα αλλά διαμόρφωσαν σε κάποιο βαθμό το χαρακτήρα σου. Μεγαλώνοντας όμως, τι συνέβη; έχασες την αστερόσκονη σου; ή μήπως πια, τη θεωρείς μια παιδική ανοησία; Κράτησες τίποτα από αυτά που έμαθες; Και εσύ που τα κράτησες που κρύβεσαι; Κάτι λείπει… Μια καλή νεράϊδα να ρίξει νεραϊδό-αστερόσκονη να βάλει τον κατεργάρη στη θέση του ή έστω να συμμορφώσει την κατάσταση από τα έκτροπα που καθημερινά βιώνουμε. Η νεράϊδα ίσως να μην έρθει αλλά αν βάλουμε εμείς την αστερόσκονη κάτι κάνουμε.

Πως βάζουμε την αστερόσκονη στη ζωή μας; Υπάρχει κάποιο μαγικό κουμπί που τη στέλνει ταχυδρομικώς και πως γίνεται παραγγελία;  Έχουμε χάσει το νόημα της  – Δεν είναι μαγική, μια μικρή ώθηση είναι να σκεφτούμε αλλιώς. Όλα από κει ξεκινούν, αν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς, θα αλλάξει και η ζωή μας. Αναλωνόμαστε με αρνητικές σκέψεις, αφήνουμε το χρόνο απλά να περνάει, ξεκινάμε τη μέρα μας με αναθεματισμούς, μας νοιάζει η γνώμη των άλλων. Και όλα αυτά γιατί; Τοξικοί άνθρωποι και εικόνες, ότι μας κάνει δυστυχισμένους το αλλάζουμε αν είναι εφικτό, αλλιώς το απομακρύνουμε από τη ζωή μας.

 Αν κρατούσαμε κάτι από το τι μας διδάσκουν τα παραμύθια ίσως μεγαλώναμε αλλιώς. Ίσως αγαπούσαμε περισσότερο, ίσως ακόμα να κάναμε όνειρα, ίσως ήμασταν πιο κοντά στα παιδιά μας ή να παίζαμε πιο πολύ μαζί τους. Ίσως μετρούσαμε πιο όμορφα τις χαρούμενες στιγμές μας, ίσως πιστεύαμε στον εαυτό μας γιατί δεν ακούγαμε τους «μεγάλους» να μας λένε τι μπορούμε και τι δε μπορούμε να κάνουμε, ίσως σηκωνόμασταν πιο εύκολα μετά από μια αποτυχία, ίσως στα κάθε «πρέπει» βρίσκαμε και λίγη διασκέδαση, ίσως ενοχλούσαμε λιγότερο τους γύρω μας, ίσως δεν αφήναμε τα θέλω μας για αύριο, ίσως πάλι να αφήναμε την καρδιά μας να αποφασίσει ποιο μονοπάτι να διαλέξει. Ίσως αγαπούσαμε και υποστηρίζαμε τους πιο αδύναμους από μας και τους βοηθούσαμε να βρουν κουράγιο να χαράξουν τη δική τους πορεία, ίσως να ήμασταν πιο ευγενικοί, ίσως να αγαπούσαμε τα ζώα και να προστατεύαμε τη φύση! Ίσως μιλούσαμε λιγότερο και σκεφτόμασταν περισσότερο. Ίσως σκεφτόμασταν πως με τις πράξεις μας ελέγχουμε την πορεία της ζωή μας και δεν χρειάζονται μαγικές λέξεις αλλά μαγικές και χαρούμενες σκέψεις…

Υ.Γ. Πάντως καλού κακού εγώ έφτιαξα τη δική μου αστερόσκονη. Τη συνταγή θα τη βρεις στο Instagram μου, απαραίτητο αξεσουάρ υλοποίησης της, ένα ραβδάκι και οι μαγικές λέξεις!

 Don’t forget your happy thoughts. 

Μόνο για γονείς: Δεν είναι κακό να ελέγχουμε τι βλέπουν τα παιδιά μας· πολλά κινούμενα σχέδια προωθούν τη βία και δεν έχουν να προσφέρουν ουσιαστικά κανένα βαθύτερο νόημα! Υπάρχουν όμως κλασσικές ταινίες, βιβλία, παιδικές παραστάσεις που θα διασκεδάσουν, θα επιμορφώσουν τα παιδιά μας και εμάς!