«Πως σε λένε;» τη ρώτησα. «Είμαι η Οφέλια». «Κι εγώ η Ρομίνα». «Το ξερω» μου είπε γελαστά. «Από που το ξέρεις;». «Από πάντα», αποκρίθηκε δίχως να με κοιτάζει. Τρόμαξα. «Ποια είσαι; τι είσαι;» ψέλλισα. «Είμαι ό,τι φοβάσαι, ό,τι όλοι αυτοί φοβούνται, είμαι ό,τι σου κρύβουν και ό,τι προσπαθούν να θάψουν στη λήθη». «Είμαι εσύ! η… Continue reading Καπράγια