σκέψεις · Αγαπημένο μου blog

Νιώθω φόβο, γιατί σε κάποιο δρόμο υπάρχει κάποιος που έχει την ανάγκη να επιβεβαιώσει την αξία του ενώ δεν του βρίσκεται σε καμία κρυφή γωνιά της ανώριμης ψυχής του.
Νιώθω ντροπή, θέλω να ελευθερωθώ από τούτα τα δεσμά των κοινωνικών στερεοτύπων αλλά σε κάποια τάξη είναι η παρελθούσα γενιά μου που δεν με αφήνει.
Νιώθω απέχθεια. Αγαπώ το θεό μα ο θεμέλιος κλήρος της ύπαρξης Του προσβάλλει ότι συμβολίζει.
Νιώθω δειλή. Παριστάνω πως προστατεύω τα παιδιά μου, μα όταν μου ζητούν δικαιοσύνη κατεβάζω το κεφάλι σε ενα σύστημα που σαπίζει.
Νιώθω ένα τίποτα, τα όρια σαστίζουν και με μια διαύγεια συνειδητοποίησης ακολουθώ το ψέμα από πίστη όχι από επιλογή.
Βοήθεια…

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s