Just a poem

Κοχύλι μικρό

με τη χρυσή ανταύγεια

και χρώματα μωβ.

–

Θαμμένο σιμά

στο λευκό ακρογιάλι

με άμμο ψιλή.

–

Ζωγραφισμένη

με τις μπλε αποχρώσεις

γαλανού γιαλού.

–

Φθαρμένη αύρα

που αναδύουν λεπτά

τα σωθικά σου.

–

Χρόνια κρυβόσουν

σαν ναυαγός σε νησί

που ξεχάστηκε.

–

Στεγάζεις ζωή

στους κολπίσκους σου μέσα;

ή μονάχο ζεις;

–

Με τύχη μικρή,

χέρια γυμνά θα σε βρουν.

Ίσως παιδικά.

–

Ζωή θα δώσουν

στις χαραγμένες γραμμές

των καμπύλων σου.

–

Θα στολίσεις

κατασκευές σε κόλλες

χειροποίητες.

–

Ενώ θα περνούν

με μάτια υγρά γονείς

να καμαρώνουν.

–

Ίσως αφεθείς

με τη φθορά του χρόνου

και σβήσεις εκεί.

–

Στην υγρή άμμο

να σπάσει κάθε πτυχή.

Να κομματιαστεί.

–

Τύχη μεγάλη

ή δόξα μικρή εκεί

σε περιμένει…

–

Ακουμπισμένο

σιμά στο ακρογιάλι

με άμμο ψιλή.

Λ. Κ.

Υ.Γ. Η Φωτογραφία είναι από την παραλία Ξι, στην αγαπημένη μου Κεφαλονιά.