Πως θα νιώθατε αν ξυπνούσατε σε ένα δωμάτιο άγνωστο για σας; Όλα να έχουν μια απροσδιόριστη οικειότητα μα τίποτα να μην μπορεί να μαρτυρήσει ακριβώς τη δική σας θέση στο χώρο.
Ο συγγραφέας ξεκινά τοποθετώντας τον πρωταγωνιστή μας χωρίς όνομα, να ξυπνά σε ένα φαινομενικά τακτοποιημένο σπίτι μα δεν θυμάται καν αν του ανήκει. Ανάμεσα σε συναισθηματικές, ονειρικές και πραγματικές συγκρούσεις του μυαλού του· βλέπουμε μέσα από τα μάτια του όλη τη διαδικασία που πράττει για να συνειδητοποιήσει την κατάσταση που βρίσκεται.
Η υπενθύμιση είναι μια αλληγορική νουβέλα που εκφράζει το πως είναι μια ζωή βυθισμένη στην αναλγησία. Ο ήρωας μέσα από τη συγγραφική πένα του Δημοσθένη Μιχαλακόπουλου, οδηγείται σε μια άγνωστη ύπαρξη ενός άλλου εγώ. Ως που θα φτάσει τελικά ακολουθώντας τους ψίθυρούς των σκέψεων του; Ποιος είναι το alter ego που προσπαθεί να θυμηθεί, με μόνη συντροφιά μια υπενθύμιση στο χέρι;
Ο συγγραφέας δημιουργεί το σκηνικό ενός ουτοπικού κόσμου, μα αυτό στο οποίο ουσιαστικά εμβαθύνει στο προσκήνιο είναι το ξετύλιγμα της μνήμης του ήρωα. Το λεξιλόγιο είναι ανεπιτήδευτα απλό που κάνει το κείμενο να ρέει. Επίσης η ποιητική χροιά κατά διαστήματα χαρίζει στο κείμενο ένα φιλοσοφικό φινίρισμα.
Η υπενθύμιση αν και μοιάζει πλασματική είναι τόσο κοντά στην δική μας πραγματικότητα. Σε μια καθημερινότητα που μας πνίγει, μας ορίζει ανενεργά ανδρείκελα τι μπορεί να δώσει λύση στη λήθη μας;
Όπως αναφέρει και ο συγγραφέας: « Άνθρωποι, λόγια, αγκαλιές, αναμνήσεις, μήπως για αυτές τις αναμνήσεις μας δεν γίνονται όλα; Όμως ζούμε στην εποχή των κουμπιών, κάθε λογής κουμπιά μας κανονίζουν τον βίο. Το μέλλον, το παρελθόν, την καθημερινότητά. Χρειάζονται όμως και τα κατάλληλα δάχτυλα. Έτσι δεν είναι; Και ένα ρούχο μπορεί να σε φυλακίσει αν δεν μπορείς να το ξεκουμπώσεις. Πόσο μάλλον μια ζωή κλειδωμένη με απρόσμενους κωδικούς».
Καλή ανάγνωση
Υ.Γ. Μην ξεχνάς πως οι ηλεκτρονικές παραγγελίες βιβλίων συνεχίζονται και στην περίοδο καραντίνας.