Φέτος το καλοκαίρι…
Δεν παλεύω με τα κύματα, ούτε κάθομαι στη σκιά.
Δε γνωρίζω τον διπλανό μου, ούτε ταξιδεύω.
Δεν απαρριθμώ τα πλατιά βότσαλα, μα τις καταστροφές.
Δεν ανασαίνω βαθιά, μα κόβω την αναπνοή μου στη μέση.
Δε βάζω την προσωπίδα μπροστά για προστασία, μα για το πρόστιμο.
Δεν αντέχω τους κανόνες, μα κανονίζω τη ζωή μου σύμφωνα με αυτούς.
Δεν προτείνω ουσιαστικές λύσεις, μα φωνάζω στα κανάλια.
Δε λογαριάζω το μισθό μου για διακοπές, δε θα πάω.
Δε φοβάμαι τον εχθρό, όμως τρέμω μη χάσω κάποιον δικό μου.
Δεν είμαι παράλογη, μα νομίζω τρελάθηκα.
Φέτος απλά μετρώ ψυχές και νοσταλγώ…
Λίνα Κοσμοπούλου
Πολύ όμορφες σκέψεις και γραφή…Νομίζω πάνω κάτω έτσι σκεφτόμαστε όλοι μας, Λίνα…Αμήν, να περάσει επιτέλους όλο αυτό,,,
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σε ευχαριστώ πολύ❤️. Αυτό ηθελα να εκφράσω και γω, όσο γίνεται… το πως νιώθουμε λίγο πολύ όλοι μας.🙏
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο