Δημιουργική καραντίνα ή καραντίνα λέω και κλαίω!!!

Όπως ο κορωνοϊός κάνει την καμπύλη του, έτσι και τα συμπτώματα της καραντίνας ακολούθησαν τη δική τους. Όσο η καμπύλη αυξανόταν τόσο τα συμπτώματα φούντωναν. Γιατί τις πρώτες μέρες μίλησες με όλους τους φίλους μέσω σκάιπ (τα καθημερινά μηνύματα δε σταμάτησαν), είδες σειρές που δεν προλάβαινες, διάβασες, έφαγες (πολύ), μαγείρεψες που κολλάει με το προηγούμενο, κοιμήθηκες (πάλι πολύ, εδώ αρχίζουν να αχνοφαίνονται και συμπτώματα κατάθλιψης), στη συνέχεια: άρχισες γυμναστική να χάσεις τα κιλά που έβαλες. Περπάτημα ας πούμε· με τις γυαλιστερές σου φόρμες, που οι περισσότερες δεν είχαν δει καν τον ήλιο. Μη σου πω είχαν πλυθεί μόνο μια φορά από όταν τις αγόρασες. Έπειτα πάλι έφαγες γιατί ήρθε το Πάσχα, σίγουρα θα αρρώστησες και λίγο έτσι για να είσαι στο κλίμα, ίσως χώρισες, ίσως μάλωσες, ίσως πάλι τα ξαναβρήκες. Μπορεί να προσπάθησες να εκπαιδεύσεις το σκύλο σου ενώ για χρόνια σε έκανε ότι ήθελε. Διάβαζες συνωμοσίες στο ιντερνετ ως που τα μάτια σου άρχισαν να παίζουν και ξεκίνησες τα χάπια.

Τώρα που φτάνει η Πρωτομαγιά σε βλέπω σαν τον Θύμιο ή την Αστέρω (ανάλογα το φύλο) να ψάχνεις πράσινο και να σιγοτραγουδάς: Αστέρω απόψε τα βουνά γιατί είναι βουρκωμένα για εσένα κλαίνε Αστέρω μου ή μήπως κλαίνε για εμένα...

Επειδή στο τσακ είμαι να λύσω τα μαλλιά αν με νοείς… Προσπαθώ να απασχολώ το μυαλό μου.

Έφτιαξα αυτό και σας το δείχνω:

Πως;

Λοιπόν από το Πάσχα και μετά φτιάχνω βραχιολάκια με μακραμέ, ούτε ξέρω και πόσα έκανα. Λέω χτες και που θα τα βάλω τρομάρα μου;; Είχα λοιπόν έναν καμβά φυλαγμένο (για ζωγραφική). Πέρασα σε δαντελίτσες (που τυλίγουμε δώρα) κλωστούλα, να στερεώσω γαντζάκια, ώστε να κρέμονται τα γατζάκια για να μπαίνουν τα βραχιόλια ή ό,τι άλλο θέλω να κρεμάσω. Τις δαντέλες τις στερέωσα στον καμβά με μικρές βίδες. Ένας άλλος τρόπος αν δεν έχεις καμβά είναι να ντύσεις μία κρεμάστρα με δαντέλα και να στερεώσεις γαντζάκια.

Ελπίζω το αποτέλεσμα να σου αρέσει, πάντως εγώ το ευχαριστήθηκα.

Υ.Γ. Κουράγιο αδέρφια λίγο έμεινε. Με υγεία όλοι!!!