Γράφω τις λέξεις και τις σβήνω.
Αγανάκτησα τη ζωή μου να ορίζουν,
δήθεν «πεφωτισμένοι» αγγράμματοι,
κόμματοακόλουθοι, θεσοκράτορες του συστήματος.
Πατούν σε ανθρώπινα κουφάρια,
αριθμώντας έτσι το μέγεθος της επιτυχίας τους.
Κρατούν την υπόσχεση της υποστήριξης
μα δεν είναι τίποτα παραπάνω παρά
ξιπασμένοι, ανελέητοι, ρυθμιστές ζωών.
Παπαγαλίζουν τη νοοτροπία της δικαιοσύνης,
χωρίς να έχουν ιδέα μέσα από χαρισμένες θέσεις,
ούτε την έννοια της.
Τα λόγια τους παρμένα από σάπιες
κοσμοθεωρίες, μιας ανύπαρκτης αξιοκρατίας,
βουτηγμένα στο μελάνι της βλακείας,
μη τυχόν και σβήσει εύκολα η βούλα τους.
Άραγε παρέμεινε κανένας ακραιφνής;
Λ.Κ.
Lina's Cosmos 