Διακοπές στη Ρόδο

Αγαπημένο μου blog,

 Φέτος είχα την ευλογία και έκανα στάση στο μαγικό νησί των Δωδεκανήσων με το δισύλλαβο όνομα Ρόδος. Ένα τόσο δα μικρό όνομα, για ένα μεγάλο νησί με μπόλικη ιστορία. Βρίσκεται στο Αιγαίο πέλαγος αρκετά μακριά από την Αθήνα, αρκετά κοντά στην Τουρκία και είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και το τέταρτο σε μέγεθος της χώρας μας.

 Αν έχεις πέντε μέρες για να πας διακοπές στη Ρόδο· κρίνοντας από το μέγεθος και την απόσταση σε συμβουλεύω να πας με αεροπλάνο ώστε όταν φτάσεις να νοικιάσεις μηχανάκι ή αυτοκίνητο όχι γουρούνα γιατί οι αποστάσεις είναι μεγάλες και αυτό το διαβολεμένο κατασκεύασμα δεν πάει και θα σε κουράσει.

 Μέσα από τη δική μου τουριστική εμπειρία θα σου αναφέρω κάποια s.o.s μέρη που επισκέφτηκα διότι ο χρόνος ήταν λίγος για ένα μεγάλο νησί αλλά αφήνω και κάτι για την επόμενη φορά, αν δεν σε πείσω να πας… μην πας οκ δεν τρέχει κάστανο.

Φτάνοντας στον αερολιμένα της Ρόδου «Διαγόρας», με το που βγαίνεις με τη βαλιτσούλα στα χέρια το πρώτο που αντιλαμβάνεσαι είναι πως το νησί θα είναι πράσινο.  Καθώς πλησιάζεις τη χώρα του νησιού δένδρα απλώνονται στις άκρες του δρόμου σαν παλιοί ιππότες που σε χαιρετούν υψώνοντας τα όπλα τους σε κατάσταση προσοχής. Φτάνοντας στο βόρειο τμήμα κοντά στο λιμάνι και διασχίζοντας γύρω γύρω το τείχος από την παλιά πόλη νομίζω δεν μπορείς να φανταστείς τους θησαυρούς που κρύβει μέσα της. Στην αρχή απλά αναφωνείς και μετά τρελαίνεσαι με το μέγεθος και το πόσο άρτιο αποτελεί ακόμα και σήμερα το κατασκεύασμα. Σου προτείνω να μένεις κάπου κοντά για να διανύεις την απόσταση με τα πόδια. Ο τουρισμός βαράει κόκκινο τον Αύγουστο οπότε μην περιμένεις να σου μιλήσουν ελληνικά μόλις σε δουν, ίσως αισθανθείς ξένος στον τόπο σου κάποιες φορές και αρχίζεις να ψάχνεσαι αν όντως μοιάζεις με τουρίστα (εκτός αν φοράς κάλτσα με σανδάλι, τότε μην το πολυσκέφτεσαι). Τα τουριστικά μαγαζιά είναι πάρα πολλά και για όλα τα γούστα. Αν και από μέσα σου λες τι είναι ένα νησί χωρίς τις παραλίες του; Στην έσκασα γιατί θα ξεκινήσω με το πιο σημαντικό για μένα, που είναι το στολίδι του νησιού η παλιά πόλη. Άνετα χαμηλά παπούτσια και ξεκίνα. Η πρώτη μέρα αποτελεί σοκ νομίζω αφού θα χαθείς, είτε ακολουθήσεις τους χάρτες, είτε βάλεις gps, θα μπερδευτείς λίγο με τις εισόδους που μόνο «ο μίτος της Αριάδνης» θα σε έσωζε (αλλά παίζει σε άλλο νησί οπότε τι να κάνουμε) από αυτόν τον γιγάντιο λαβύρινθο που έχει ιστορία σε κάθε γωνιά του. Τα σήματα του κ.ο.κ. τα χιλιάδες μαγαζιά και η εκμετάλλευση χαλάνε λίγο σκηνικό αλλά η μαγεία περισσεύει. Μια πόλη χτισμένη από τους ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη που έχει πολιορκηθεί, επιβιώσει κατακτηθεί μα και αναδυθεί ξανά. Όσο περνά η ώρα θα διαπιστώσεις πως η ιστορία με τη μυθοπλασία αρχίζουν και μπερδεύονται και αν έχεις και ισχυρή φαντασία θα οργιάσει. Να διασχίσεις την οδό των ιπποτών, την πλατεία Ιπποκράτους, την πλατεία Εβραίων μαρτύρων και όλη την παλιά αγορά. Με ένα ενιαίο εισιτήριο που δεν ξεπερνά τα 10 ευρώ θα επισκεφτείς το  παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου, το αρχαιολογικό μουσείο που ήταν κάποτε νοσοκομείο, τη Κοσμητική συλλογή με αντικείμενα λαϊκής τέχνης και τη Παναγία του Κάστρου. Στο παλάτι σε κάθε όροφο έχεις να δεις διάφορα, από εκθέματα της εποχής των ιπποτών, πανοπλίες, έπιπλα, αλλά και ψηφιδωτά από την Κω που έφεραν οι Ιταλοί για να διακοσμήσουν το παλάτι. Τα αρχαιολογικά ευρήματα σε  κάθε δωμάτιο αποτελούν έναν θησαυρό της ιστορίας. Τα πλακόστρωτα σοκάκια αποπνέουν αέρα άλλης εποχής και τα μαγαζιά με τα σουβενίρ δίνουν και παίρνουν. Να δοκιμάσεις μελεκούνι (παστελάκι) το παραδοσιακό, να φας στο Μέγιστον κοτόπουλο αλά κρεμ ή σουβλάκι, να πιείς ποτό ή να φας το παγωτό σου στον κήπο του Σωκράτη. Αν αγαπάς τα θαλασσινά δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω δεν τα τρώω.. Στην έξοδο προς το λιμάνι θα δεις το μανδράκι, εκεί οι ιππότες έδεναν τον στόλο τους και κάπου εκεί δίπλα στη θάλασσα προς την είσοδο της μαρίνας έστεκε κάποτε και ο κολοσσός της Ρόδου. Καλό ακούγεται νομίζω. Τώρα αν όλα αυτά δεν σου φτάνουν σκέψου ότι μπορείς να μείνεις και μέσα στην παλιά πόλη για να βιώνεις καθημερινά αυτή την ατμόσφαιρα.

Τώρα ποιες παραλίες πρόλαβα να δω…

• Παραλία Έλλη πολύ κοντά στην παλιά πόλη εκτείνεται από το εστιατόριο-καφέ Έλλη μέχρι το ενυδρείο, την ημέρα που θα πας εκεί ωραίο θα ήταν να δεις και το ενυδρείο. Αρκετά οικονομικό εισιτήριο και πολύ ωραίο για οικογένεια. Η παραλία πάλι είναι οργανωμένη με ομπρέλες και ντουζιέρες να ξεπλυθείς και να αλλάξεις. Στη δυτική πλευρά πιάνει πιο εύκολα κύμα με λίγο αέρα και τα νερά είναι λίγο πιο κρύα. Παρόμοια παραλία είναι και ο Ιαλυσσός με καθαρά νερά και άψογα αν σ ’αρέσει το Windsurf. Η δυτική πλευρά έχει γενικά περισσότερο κύμα και είναι άψογη για θαλάσσια σπορ.
• Παραλία Τσαμπίκα (πήγα δύο φορές) στη ανατολική πλευρά του νησιού πιο ήρεμη, μεγάλη σε έκταση αμμουδιά, οργανωμένη για οικογένειες μα και θαλάσσια σπορ πιο χαλαρού τύπου (Parasailing, φουσκωτές εγκαταστάσεις για αθλοπαιδίες). Απέχει περίπου μισή ώρα από το κέντρο της Ρόδου. Την ημέρα που θα πας σε συμβουλεύω να φας στη ταβέρνα Τσαμπίκος , άψογη εξυπηρέτηση με φιλική διάθεση και όσο για το κέρασμα στο τέλος δεν έχω λόγια. Να πάρεις αθλητικά για να κάνεις και μια επίσκεψη στο εκκλησάκι της παναγίας Τσαμπίκας πολύ όμορφο και γραφικό. Αρκετά σκαλοπάτια αλλά θα σε αποζημιώσει η θέα.
• Στο γυρισμό πέρνα και από τις πηγές της Καλλιθέας για καφεδάκι και μπανάκι χωνευτικό έχει είσοδο από την μία πλευρά.
• Μην αφήσεις παραπονεμένο τον παραδοσιακό οικισμό της Λίνδου. Μικρή παραλία μα γραφική. Για την ακρόπολη και το αρχαιολογικό κομμάτι η τιμή είναι τσιμπημένη. Έχει και γαϊδουράκια που σε πάνε αλλά τα λυπόμουν να ανέβω και επίσης θέλει αθλητικό και με προσοχή!!!έπεσε κόσμος, γλιστράει αρκετά. Πιες ένα καφέ ή φάε παγωτό να χαλαρώσεις για να πεταχτείς στο Ασκληπιείο ύστερα.
• Ρόδος χωρίς την κοιλάδα με τις πεταλούδες δε γίνεται. Ονειρικό μέρος σαν παραμυθένιος τόπος. Με πεύκα, καταρράκτες, λιμνούλες και ξύλινες γέφυρες. Η κοιλάδα διασχίζεται από τον ποταμό πελεκάνο που βρίσκεται κάτω από τη Μονή της Καλόπετρας. Ο βιότοπος φιλοξενεί ένα είδος πεταλούδας ευρύτερα γνωστό ως Panaxia quadripunctaria (Poda), όμορφη τετραγωνόστικτη δηλαδή, σε πολύ μεγάλο πληθυσμό. Σεβασμός λοιπόν στο φτερωτό πληθυσμό το ότι τον βλέπουμε σαν αξιοθέατο δε σημαίνει το ενοχλούμε. Είναι πολύ ευαίσθητες στα διάφορα ακούσματα και αν εξαναγκάζονται να πετούν όλη μέρα χάνουν το απόθεμα τους λίπους τους και πεθαίνουν. Δεν τις πειράζουμε. Θα τις δεις καθισμένες στα δέντρα, σχεδόν δεν ξεχωρίζουν τα πάνω φτερά τους είναι καφέ με πιτσιλιές για να καμουφλάρονται από τους εχθρούς τους. Αν δεις κάποια να πετάει τα κάτω φτερά είναι ένα πανέμορφο κοκκινοπορτοκαλί. Οι ενήλικες πεταλούδες (ακμαίο στάδιο) που εμείς βλέπουμε το καλοκαίρι θα πεθάνουν και τη θέση τους θα δώσουν στα παιδιά τους. Για την ωοτοκία και τη διαχείμαση τους μεταναστεύουν σε γειτονικές περιοχές.
• Φαληράκι (πιο τουριστικό δε γίνεται) να πας πρωί αν δεν θες να πνιγείς από τον κόσμο και ύστερα στην παραλία Αντονυ κουίν για καφέ. Το πρασονήσι είναι  μια εκδρομή από μόνο του βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της Ρόδου θέλεις περίπου μιάμιση ώρα σε καλές συνθήκες οπότε σε συμβουλεύω να γυρίσεις από την δυτική πλευρά του νησιού  και να κάνεις μία στάση για φαγητό.

Από τη Ρόδο με αγάπη…